لایه برداری شیمیایی یکی از روشهای موثر برای جوانسازی پوست صورت می باشد و به روشی انجام میشود که در آن یک محلول شیمیایی برای از بین بردن سلولهای آسیب دیدهی پوست، معالجهی چین و چروک و اصلاح جای زخم و محو کردن رنگ لکههای آفتاب روی پوست مالیده میشود. در این مبحث نیز قصد داریم مواردی را در رابطه با نحوهی آمادگی برای لایه برداری شیمیایی و چگونگی انجام آن را بیان نمائیم.
لایهبردارهای شیمیایی حاوی انواع مختلفی از اسیدها هستند که در عمقهای مختلفی در پوست نفوذ میکنند. بسته به نیاز و میزان حساسیت پوست، گزینههای زیادی وجود دارد.
جهت آماده شدن برای یک لایهبرداری شیمیایی، چه کاری باید انجام دهید؟
پس از انتخاب یک جراح پلاستیک معتبر یا متخصص پوست، اولین قدم این است که یک وقت مشاورهی قبل از عمل تعیین کنید تا در مورد دلایلتان برای انجام یک لایهبرداری شیمیایی و انتظارات شما از درمان بحث کنید. سابقهی سلامتی و داروهای شما بررسی میشود تا اطمینان حاصل شود که شما داوطلب مناسبی برای این کار هستید.
این بررسی شامل غربالگری سابقهی دیابت، کمبود تغذیه، حساسیت به نور، جای زخم غیرطبیعی، اشعهی قبلی، جراحیهای صورت اخیر، بیماریهای پوستی، استفاده از ایزوترتینوئین یا داروهای ضدبارداری خوراکی، وضعیت سیگار کشیدن، وضعیت بارداری و میزان قرار گرفتنِ روزانه در معرض آفتاب است – این عوامل میتوانند خطر عوارض را افزایش دهند.
سپس، معاینه فیزیکی پوست برای ارزیابی ضخامت، سلامت و شرایط پوست انجام میشود. برای مستند کردن شرایط پوستی قبل از عمل میتوان عکسبرداری کرد.
طی 2-4 هفته قبل از لایهبرداری شیمیاییِ زمانبندی شدهی شما، مجموعهای از فعالیتهای آمادهسازی برای بهینهسازی اثربخشی درمان انجام میشود که به آن «پرایمینگ» میگویند. قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش باید محدود شود و هر روز یک ضد آفتاب با طیف وسیع همراه با SPF 50+ استفاده شود. ممکن است کرمهای خاصی حاوی ترتینوئین، هیدروکینون، اسید گلیکولیک یا اسید سالیسیلیک تجویز شود.
در آخر، باید از اپیلاسیون و درم ابریژن صورت خودداری کرد. هدف از این فعالیتها و توصیهها نازک شدن لایه بالایی پوست، افزایش نفوذ لایهبرداری شیمیایی، تسریع در ترمیم و کاهش خطر عوارضی مانند هایپرپیگمانتاسیون و زخم است.
روز قبل از عملیات، صورت باید با صابون نو و استفاده نشده شسته شود. باید از مرطوب کنندهها و آرایش خودداری شود.
در حین عملیات لایهبرداری باید چه انتظاری داشته باشید؟
لایهبرداری شیمیایی در یک مطب اختصاصی با روشنایی و تهویهی مناسب انجام میشود. شما دراز کشیده و با محافظت مناسب از چشمها، چشمانتان بسته میشود.
برای جلوگیری از تجمع محلول لایهبردار شیمیایی در آن نواحی، ممکن است یک خمیر خنثی در اطراف چشم، بینی و دهان شما مالیده شود. برای لایهبرداری عمیقتر، ممکن است داروی آرامبخش یا ضد درد قبل از عمل تجویز شود.
روش اعمال ممکن است با توجه به مادهی لایهبردارِ انتخاب شده متفاوت باشد. محلولهای مایع را میتوان با استفاده از برس، گوش پاک کن، یا گاز پانسمان استفاده کرد. برای ژلها معمولاً از کاردک چوبی یا پلاستیکی استفاده میشود. مادهی لایهبردار ابتدا در مناطقی با پوست ضخیمتر، مانند پیشانی، گونهها، بینی و چانه اعمال میشود. سپس با استفاده از ضربات محکم، حتی در جهت یکسان، به نواحی دیگر صورت نیز پخش میشود.
هنگامی که لایهبردار شیمیایی روی پوست شما است ممکن است کمی حساسیت داشته باشید. پس از اتمام این عملیات، ممکن است از یک شستشوی خنثی یا کمپرس خنک بر روی صورت استفاده شود.
تجربهی پس از انجام عملیات لایهبرداری شیمیایی
بعد از یک لایهبرداری شیمیایی، پوست شما احتمالاً قرمز شده و متورم به نظر برسد. لایهبرداری شیمیاییِ عمیقتر ممکن است منجر به افزایش قرمزی و تورم شود. همچنین ادامهی احساس سوزش طبیعی است. برای تسکین محل میتوان از پماد محافظتی مانند وازلین استفاده کرد و علائم باید طی یک تا دو هفته رفع شود.
روز بعد از لایهبرداریهای سبک و یک هفته بعد از لایهبرداریهای متوسط میتوان آرایش کرد. ممکن است چند ماه طول بکشد تا پوست به طور کامل به حالت طبیعی برگردد و نتایج کامل لایهبرداری را نشان دهد. توصیههایی مانند پاکسازی معمول، استفاده از مرطوب کننده و به حداقل رساندن قرارگیری در معرض آفتاب به طولانی شدن نتایج لایهبرداری شیمیایی کمک میکند.
لایهبرداری شیمیایی روشی سریع، ایمن و مقرون به صرفه برای جوانسازی پوست است. یک لایهبرداری شیمیاییِ موفق به انطباق مناسب انگیزهی بیمار برای انجام عملیات و عامل لایهبرداری مناسب بستگی دارد. پزشک شما میتواند خطرات را برطرف کرده و مزایای را بررسی کند تا بهترین برنامه درمانی را برای شما تعیین نماید.